Festiwal Inspiracje-Interpretacje

Edycja 2020

"Dziwny jest ten świat, gdzie jeszcze wciąż mieści się wiele zła” – śpiewał w swoim wielkim przeboju Czesław Niemen. Niestety zło spadłe minionej wiosny w postaci pandemii i wynikających z niej trudności omal nie obróciło przygotowań trzeciej edycji festiwalu Inspiracje-Interpretacje: Czesław Niemen wniwecz. Jednak w myśl niemenowskiego cytatu, że „ludzi dobrej woli jest więcej”, udało się festiwal przeformatować tak, że choć bez publiczności na sali, kuluarowej atmosfery, bez celebracji, świętowania, ale z obecnością uczestników konkursu oraz zaproszonych gości III Inspiracje-Interpretacje stały się faktem.

W tym roku zabrakło możliwości, by uczestnicy mieli okazję się lepiej poznać, m.in. pracując wspólnie na zajęciach Małgorzaty Sozańskiej-Król (specjalistki z zakresu technik mowy). Warsztaty, trwające praktycznie rzecz biorąc cały grudzień odbywały się niemal wyłącznie online (poza jednym grudniowym spotkaniem rozłożonym na cały dzień), podobnie próby z akompaniatorami – Tomaszem Kaczmarkiem i Dominikiem Mąkosą. Niemniej nagrania festiwalowych wydarzeń odbyły się już na scenie Światowida na żywo, niestety bez udziału ożywczej energii jaką zawsze niesie w sobie obecność publiczności.

O Niemenie jako twórcy opowiadali Paweł Sztompke i Czesław Bartkowski, goście spotkania pod nazwą „Herbatka w oparach nostalgii”, które poprowadziła festiwalowa jurorka, jak i ekspertka od piosenki literackiej, dziennikarka Teresa Drozda. W ich rozmowie Niemen jawił się jako muzyk bardzo starannie kształtujący swój artystyczny program (czasem działo się to w opozycji do opinii speców od promocji), zawsze świetnie przygotowany i nie znoszący półśrodków, jak i zafascynowany eksperymentami i poszukiwaniem nowych muzycznych brzmień.

Biorąca w Inspiracjach-Interpretacjach udział młodzież – co podkreślali potem jurorzy, wybierając konkursowe piosenki nie poszła łatwymi skojarzeniami. W programie oprócz niemenowskich hitów jak: „Dziwny jest ten świat”, „Sen o Warszawie” znalazły się też utwory mniej znane m.in. „Pieśń wojów”, czy jak się okazało wyróżniony nagrodą „Śmiech megalozaura”. Kaliber wyzwania, z jakim musieli się zmierzyć uczestnicy konkursu był niewątpliwie ekstremalny - piosenki z repertuaru Niemena, o nieoczywistych często liniach melodycznych i harmoniach są po prostu wykonawczo piekielnie trudne! I choć na shortliście jurorów (Teresa Drozda, Janusz Radek, Mariusz Kiljan) najpierw znalazło się sześć nazwisk (Adrianna Górka, Sonia Hornatkiewicz, Kacper Siekirka, Filip, Rychcik, Patrycja Ziniewicz i Julita Zielińska), to rozkład punktów i efekt rozmów skrócił tę listę do czterech osób.

I nagrodę (w wysokości 3 tys. zł) oraz statuetkę III Inspiracji-Interpretacji wyśpiewała Julita Zielińska. Zawodowo jest związana z muzyką, prowadząc Studio Twórczości Artystycznej w Gdańsku, pisze teksty, komponuje, gra na fortepianie. Pojawia się też w roli wykładowcy na wielu warsztatach muzycznych w Polsce. Nagroda przyczyni się zapewne do szybszego wydania nowego autorskiego materiału, nad którym wokalistka obecnie pracuje.

Drugie miejsce w konkursie zajął (z nagrodą 2 tys. zł) Filip Rychcik, mający już okazję sprawdzić się w niemenowskim repertuarze jako laureat festiwalu Niemen Nonstop w Słupsku. Ma już spore doświadczenie wokalne, w tym na koncie współpracę z grupą Mafia.

Nagroda trzecia została podzielona równorzędnie (po 1 tys. zł każda) i powędrowała do rąk Kacpra Siekirki wrocławskiego wokalisty i gitarzysty, który na co dzień najlepiej czuje się w muzycznych klimatach funkowo – jazzowych, ale zaczyna próbować swoich sił także w repertuarze autorskim oraz Soni Hornatkiewicz, finalistki programu The Voice of Poland, aktualnie studiującej też aktorstwo w Studium Musicalowym przy Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu. Nagrody ufundował ZAiKS.

Wszyscy uczestnicy i goście festiwalu znaleźli także własne miejsce w unikatowej galerii portretów, którą dla Inspiracji-Interpretacji stworzył znakomity ilustrator/ karykaturzysta – Tomasz Broda. I choć samego autora tych zabawnych rysunków nie sposób było w tym roku podejrzeć w trakcie pracy, to fantastyczne efekty jak najbardziej możemy podziwiać na specjalnej wystawie dostępnej też online.

W finale festiwalu zabrzmiał recital „Jeszcze bliżej” w wykonaniu Janusza Radka, któremu przy fortepianie towarzyszył Adam Drzewiecki. Koncert rozpoczął utwór „Czas jak rzeka” – i choć od pierwszego spotkania wokalisty z niemenowskim repertuarem na płycie „Dziwny jest ten świat. Opowieść Niemenem” minęło już dziesięć lat, to każda z prezentowanych tego wieczoru piosenek na pewno nie była ponownym wchodzeniem „ do tej samej rzeki”. Sam wokalista podkreślał wprawdzie, że ten recital jest powrotem do takiego dawnego, bardzo emocjonalnego śpiewania niosącego wzruszenie, ale paradoksalnie nowe aranże uwzględniające wokalizy i traktowanie głosu jak instrumentu ukazały muzyczne zainteresowania Janusza Radka „jeszcze bliżej” niemenowskich eksploracji w poszukiwaniu nowych brzmień.