Festiwal Inspiracje-Interpretacje

Edycja 2021

Bose stopy wyzierające spod muślinowej koronki prostej czarnej sukienki, spokój i skupienie w oczach, każdy dźwięk brzmiący z precyzją - Karolina Kobielusz, zwyciężczyni IV Inspiracji-Interpretacji poświęconych utworom z repertuaru Anny Szałapak zaistniała na festiwalowej scenie niczym najczulej rezonujący instrument. Wykonane przez nią w konkursie Scherzo (sł. Julian Tuwim, muz. Zygmunt Konieczny) i Żywa woda (sł. Agnieszka Osiecka, muz. Zygmunt Konieczny) świetnie wpisywały się w słowa samej patronki festiwalu, która uważała, że "piosenka jest małym dramatem, w dwóch, trzech minutach trzeba zawrzeć jakąś historię, przedstawić czyjś los. Jest to niezwykle trudne, ale ciekawe".

"To wszystko miało trwać najwyżej pięć lat" - śpiewali artyści Piwnicy pod Baranami, żegnając Piotra Skrzyneckiego, legendarnego jej twórcę. Nie zmienia to faktu, że historia tej unikatowej krakowskiej sceny zatacza właśnie już 65 koło. Stała się też przyczynkiem, by czwartą edycję Inspiracji-Interpretacji w Światowidzie poświęcić jednej z jej najjaśniejszych gwiazd - Annie Szałapak. Artystkę wyróżniała biel sukni i prostota wykorzystywanych środków wyrazu. Doceniając rolę gestu i rekwizytu, to drobiazgi w rodzaju rozpuszczenia włosów, zerknięcia w lustro, otulenia się chustą, zapalenia świecy, jak i starannie wyreżyserowane światło współtworzyły aurę jej koncertów. Śpiewała teksty poetyckie najwyższej próby m.in.: Czesława Miłosza, Ewy Lipskiej, Michała Zabłockiego, Agnieszki Osieckiej i potrafiła wprawić publiczność w stan trwałego zasłuchania.

Integralną częścią Inspiracji-Interpretacji są zawsze dwudniowe warsztaty poprzedzające konkursowe występy. Uczestniczki, bo one zdominowały tegoroczny konkurs, miały okazję popracować pod kątem technik mowy z Małgorzatą Król-Sozańską, która tego typu zajęcia prowadzi na co dzień we wrocławskiej AST. Trudność udziału w festiwalu polegała też i na tym, że to co przygotowało się we własnym zakresie w domowym zaciszu trzeba było teraz przełożyć w dwa dni na pełnowymiarową konkursową prezentację. Nieodzowną pomoc nieśli tu festiwalowi akompaniatorzy: Dominik Mąkosa i Tomasz Kaczmarek. Ich duże doświadczenie muzyczne w projektach jazzowych było gwarantem nie tylko profesjonalnego wsparcia, ale także otwartości na improwizację oraz pomysły interpretacyjne wokalistek.

Wspomnienia związane z Anną Szałapak przywoływane podczas spotkania "Herbatka w oparach nostalgii" (festiwalowego prologu), nie mogły obyć się bez nawiązywania do klimatu koncertów w samej Piwnicy pod Baranami. Z lekkością, swadą, jak i widoczną przyjemnością czynili to "piwniczni" goście wieczoru: wokalista Jacek Wójcicki i pianista Konrad Mastyło. Ich rozmowa z Teresą Drozdą szybko zamieniła się w błyskotliwy potok żartów i dykteryjek również dotyczących wspólnego kolędowania po domach przyjaciół, które w bożonarodzeniowym okresie Anna Szałapak (zawodowy etnograf i specjalistka od krakowskiej szopki) bardzo lubiła. Z tych wspomnień wyłaniał się nie tylko kreślony czułą pamięcią portret artystki, ale także portret czasów, gdzie na scenie kabaretowej grało się nie wszechobecnym dziś i przerysowanym gagiem, ale z finezją ujawnianym kontekstem i sensem.

Drugą część wieczoru wypełniła już wyłącznie muzyka. Gdy "herbatkowi" goście wprost ze sceny dołączyli do zasiadającego już przy stoliku dla jurorów przewodniczącego Jarosława Wasika rozpoczęły się przesłuchania konkursowe. Wzięło w nich udział osiem wokalistek, śpiewających po dwie piosenki. I choć w programie koncertu tytuły częstokroć powtarzały się (jak "Grajmy Panu", sł. Agnieszka Osiecka, muz. Zygmunt Konieczny; "Zaklinanie, czarowanie", sł. Michał Zabłocki, muz. Jan Kanty Pawluśkiewicz, czy "Żywa woda") to jednak udało się wykonawczyniom przenieść na widownię poetycką atmosferę tych utworów. Na widowni nie zabrakło obecności stałego komentatora/ karykaturzysty -Tomasza Brody, wszak na Inspiracjach-Interpretacjach powstają nie tylko nowe wykonania utworów, ale także nowe portrety ich wykonawczyń.

Także do pokonkursowego podsumowania niepostrzeżenie wkradł się "piwniczny" klimat. Uwagi jurorskie w formie zaimprowizowanych warsztatów i zabawne anegdoty szybko przełamały napięcie oczekiwania na werdykt. - Żadna z was nie powinna się przejmować tym, że dziś wyjeżdża stąd bez nagrody, nie wolno wam się zniechęcać i ustawać w próbach! - gorąco przekonywał Jacek Wójcicki, kończąc z przekornym błyskiem w oku - sam dostałem w swoim życiu tylko jedną nagrodę, nikomu to co robię się nie podobało, ale mnie samemu - zawsze! I dla nikogo na sali nie było w tym momencie wątpliwości, że nie o megalomanię tu chodzi, ale o podkreślenie, że wiara we własne siły, twórcze poszukiwania swojego artystycznego wyrazu są tak samo ważne jak dystans do tego co się robi.

Dwie równorzędne III nagrody w wysokości 1 tys. zł każda powędrowały do rąk Weroniki Musiał i Agnieszki Podubny. Weronika Musiał - wokalistka, aktorka i autorka tekstów jest tegoroczną absolwentką Akademii Muzycznej w Łodzi, wydziału sztuk scenicznych, specjalności musical, które ukończyła z wyróżnieniem. Agnieszka Podubny kształciła się zarówno na Uniwersytecie Rzeszowskim, jak i ukończyła Vocal Complete Institute w Kopenhadze. Przez dłuższy czas związana była z rzeszowską sceną muzyczną, potem kilka lat spędziła w Londynie i Kopenhadze.

II nagrodę w wysokości 2 tys. zł jurorzy przyznali Klaudii Wójcik, która przez ostatnie trzy lata pracowała nad warsztatem wokalnym, aktorskim i tanecznym w Studium Musicalowym przy Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu, ale często można ją zobaczyć też w Krakowie - występuje bowiem i tworzy muzyczne projekty na Scenie Perspektywa skupiającej młodych artystów.

Karolina Kobielusz, laureatka I nagrody (w wys. 4 tys. zł) na co dzień studiuje na kierunku zarządzanie dziedzictwem kulturowym, jak i uczy się w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie (klasa wokalno-estradowa). Prowadzi również interdyscyplinarną platformę Progrefonik. Zajmuje się muzyką elektroniczną, występując pod pseudonimem Hermeneia. Dwukrotnie gościła na scenie Piwnicy pod Baranami, jak i brała udział w wielu innych projektach muzycznych. Jurorzy uhonorowali młodą artystkę także statuetką IV Inspiracji-Interpretacji oraz nagrodą specjalną w wysokości 8 tys. zł z przeznaczeniem na przygotowanie recitalu.

W koncercie wieńczącym festiwal (zobacz FINAŁ), niczym w Piwnicy pod Baranami, nie mogło zabraknąć dozy improwizacji. Dzięki temu po raz pierwszy na Inspiracjach-Interpretacjach śpiewająco zaprezentowało się na scenie CAŁE jurorskie grono! Spontaniczny ten pomysł w realizacji wyglądał tak, że jeden z najbardziej znanych utworów śpiewanych przez Annę Szałapak - "Białe zeszyty" (autorstwa Agnieszki Osieckiej i Zygmunta Koniecznego) Jarosław Wasik wykonał nie sam, a w towarzystwie wyjątkowego chóru, zyskując na widowni duży aplauz. W dalszej części wieczoru nieoceniony "piwniczny" tandem: Wojcicki/ Mastyło sprawiał, że niejednokrotnie nostalgia mieszała się z humorem, a anegdota ubarwiała wspólne muzykowanie. A pani Anna, patrząc na to wszystko tam z góry, zapewne była szczęśliwa...